Nie zależy
a na cóż chwała i zaszczyty
jakiego czorta skarby wszelkie
milszy jest owoc niespożyty
w prostocie serca ludzka wielkość
nic mi z frykasów wciąż nęcących
niebiańskiej gwiazdki tu nie trzeba
czyż nie jest lepiej gdzieś na końcu
dzielić się czerstwą kromką chleba
z tłumu nie pragnę wyjść przed szereg
zbędne skądkolwiek łaskawości
skoro do szczęścia jest niewiele
chętnie na końcu się rozgoszczę
nie łaknę przecież nade wszystko
ochów i achów życia w glorii...
kolejna myśl gdzieś nagle prysła
jak chcesz pisz dalszy ciąg historii
...
autor
zielonogórzanin
Dodano: 2016-01-23 10:42:38
Ten wiersz przeczytano 2036 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
Mądry wiersz, a co do glorii,
lepiej żyć skromnie, lecz w miłości
i w zgodzie ze sobą.
Serdeczności przesyłam:)
Mądre słowa
właśnie dlatego warto czytać wiersze, żeby lepiej
czuć, więcej rozumieć :-)
gdzie jest zrozumienie , miłość , zgoda to nawet
kromka suchego chleba smakuje
pozdrawiam:)
ładnie, refleksyjnie, sensu życia nie odnajdujemy w
przepychankach...
mądrze i do zastanowienia
życie to nie ciągłe przylepianie etykietek ,dobra
refleksja Pozdrawiam serdecznie:))dziękuję za
komentarz u mnie
bardzo ładny mądry przekaz ...skromność to dziś taka
niemodna cnota:-)
pozdrawiam
Ładny wiersz; trochę powiało duchem Asnyka.
W przedostatnim wersie 3-ciej zwrotki należy poprawić
błąd.
Pozdrawiam
Witaj przyjacielu mój serdeczny z przyjemnością
uwolnię się od Jadzi byś mógł zażyć chwili szczęścia i
poznać smak miłości .. ja wiem jak to jest ..
wracając do wiersza to powiem że jesteś magikiem
pozostawiając ścieżkę czytającemu do pisania reszty
myśli .. .
jak chcesz pisz dalszy ciąg historii..
kochany brachu bo moja myśl już dawno prysła ..
a ona jest na wyciągnięcie dłoni
ach cóż mogę więcej powiedzieć
gdy serce dziś tak bardzo boli
chciałbym ją uchwycić w locie ptaka
lecz halny mi na to nie pozwoli
on w duszy moje się panoszy
jak chcesz to pisz sobie dalej ..
Pozdrawiam serdecznie Ciebie ..niedawno wstałem jestem
śpiochem ..
Waldi.
Życie w cnocie i prostocie, oby tylko było zdrowie a
reszta sama jakoś się ułoży. Pozwól nam spokojnie żyć
Panie Boże :) Serdecznie pozdrawiam.
Bardzo mądre myśli zawarłeś w tym wierszu -nie
potrzeba wychodzić przed szereg można stać na końcu i
jeść suchą kromkę chleba i być szczęśliwym.Człowiek
skromny a z wielkim sercem jest ogromnie
ceniony.Wiersz bardzo dobrze napisany .Miłego.
Taką postawę przejawia niewielu ludzi, cieszyć się tym
co się posiada i znajdywać szczęście w
prostocie...dobre przesłanie wiersza:):)płynny w
odbiorze:)
Super wiersz:) Tylko w jednym momencie coś mi zgrzyta.
W ostatniej strofie 1 i 2 wers takie niesłusznie
oderwane od siebie. Może warto zmienić, np:
nie łaknę przecież nade wszystko
ochów i achów życia w glorii...
Przepraszam za drobną ingerencję, czy słuszną Autor
decyduje, pozdrawiam:)
Super wiersz:) Tylko w jednym momencie coś mi zgrzyta.
W ostatniej strofie 1 i 2 wers takie niesłusznie
oderwane od siebie. Może warto zmienić, np:
nie łaknę przecież nade wszystko
ochów i achów życia w glorii...
Przepraszam za drobną ingerencję, czy słuszną Autor
decyduje, pozdrawiam:)