Niekończąca się opowieść
Opowiedz mi swoją historię,
wysłucham do końca
już zamykają się za nami bramy
i bledną nasze słońca.
Opowiedz o świtach zszarzałych
i o serca drżeniach,
kiedy świat był dla nas za mały
a wielkie nasze marzenia.
Kiedyś księżyc skraść chciałeś
a w życia uroczysku
nawet najlichsze dobra sprzyjały
gwiazdy były tak blisko...
autor
ARABELLA
Dodano: 2016-07-22 18:08:21
Ten wiersz przeczytano 1906 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
pełen ciepła:)
ładnie
pozdrawiam
Opowiem jeżeli tylko chcesz.
Wiersz bardzo interesujący
Tak kiedyś świat był za mały aby pomieścić nasze
marzenia, a teraz echo roznosi się pustymi
korytarzami. Ładny wiersz pełen melancholii.
Serdeczności.
Właśnie wtedy należy ją postawić w słońcu, otoczyć
czułością, podlać miłością i troską... Nie trudno
dbać o to , co nigdy nie chorowało... Sztuką jest
uratować, odtworzyć to , co wydaje się już
stracone..(Słonecznych i Cudownych Chwil życzę.
też chciałabym posłuchać tej opowieści... ładny
wiersz.
No tak, kiedyś wszystko było piękne i inne...kiedyś
byliśmy piękni i młodzi, ach. Pozdrawiam
serdecznością:-)
wspomnienia,miłości,radości:)
Elu jak zwykle ,bardzo dobry Twój wiersz :)
pozdrawiam
"Kiedyś " No wlasnie , Kiedys moglismy duzo i kiedys
to robilismy a dzis to nazywa sie.. wspomnienia.