Noc dziwnych znaków

"Czasami wolę być zupełnie sam, niezdarnie tańczyć na granicy zła...

Ręce zza szklanego muru znów tulą mnie do snu
Rytm bitych klawiszy ofiarowuje mi ukojenie
Odosobniony zakamarek dla złapania oddechu
Ograniczone ekranem wirtualne schronienie

Samotność, zwątpienie, bezsilność, strach
Niby nam obce, a jednak tak dobrze znane
Skrawki marzeń śpią jak zaklęte, w snach
Które jedynie kiedyś zostaną wysłuchane

Apostoł Prawdy obnażony codziennością
Próbuje odnaleźć swe miejsce w mrokach dnia
Dlaczego jego cnota staje się jego słabością
Zwycięstwo systemu nad niezłomnością ducha

I nawet stoczyć się na samo dno, czasami wolę to niż czułość waszych obcych rąk"

autor

Proteus

Dodano: 2007-04-27 08:30:55

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie