Oko szatana

Gdy idą boso po rozgrzanym piasku,
piana niczym mleko się warzy.
Morska fala uderza w ich stopy
pragnąc jej widoku ona zmienia się w piękność

Z wielkim sercem i miłością wielką
Lecz zakazaną przed światem.
Więź ich gorąca złączyła ,przed świtem.
Nagle;wybuch na niebie, to w bolach słońce się rodzi !

Promienie padają na wzgórza pokryte mgła poranną.
Na styku plaż zatoki z łąkami bialutka plaża się rodzi i słońcem razi.
Rosa wstająca o poranku, nim się pojawi już znika.

Na złocistej plaży; Bar jego?
On łączy, nie dzieli...
Mienią się z lampionów kolorowe światła; Nie!
To nie jego, on Marka.

Nad Błękitna Laguną rozchodzi się muzyka,
to śpiew Syren słychać.
Wynurzają się ich twarze z oddali, bardzo już się pokochali
Za to im chwała... Walczyli! By miłość przetrwała.

Chcą kochać, a może przerwać, zostawić?
Miliony myśli w ich głowach krąży.
To nie myśli ?
To zabójcy miłości.

Stoją i patrzą na swe rozkochane ciała
za to im chwała, nie po to tu przyszli nie, nie w gości.
Słońce krwisto topiąc się za horyzontem, nie, za niego spada!
Ukazuje, odsłaniając, chłodząc ich rozpalone ciała

Szli jak dzieci, parząc chwilami w rozmarzone, nieobecne oczy.
We mgle zalane łzami plamy na szklistym piasku.
Nagle zjawa, jak grom na ziemię spada!
Czarne chmury jak smoki, jest ich chmara...

To zmory, nie w nich wiara...
Piętrzą, wiją się i ryją,
wyją na bezkresnym niebie
to są ludzi na nich wyzwiska!

Nagle!
Cisza, spokój, jakby nic się nie stało.
Otulił ją dotykiem i ciepłem swego ciała, stali nie wiedząc...
To oko ?Szatana? nad nimi wisiało.

W oddali; Zeus gromami ciska, znikają w ciemnościach
wszystkie zjawy tego uroczyska.
Przy nim strach? -nie, jak ręką odjął
Dla niego to cyklon to normalna sprawa.

Wierzą w to, że golgota byłaby za mała.
Woda błękitna trwa moment, wszystko powraca.
Nagle woda zmienia się w czarną ciecz, jak smoła!
W bialutką plażę uderza.

Rozbudowuje się i z zdwojoną siłą atakuje;
niszczy, łamie, burzy, zabija, porywa! -taka jest jej właśnie praca.
Delikatny, spokojny, powolny, jak Tur się odwraca
To żywioł, po sobie ogrom zniszczeń zostawia.

Potem cisza i pustka powraca
Słychać śpiew dwojga, zakochanych serc z kwiatów wianku?
Zawziętość, walcząca przeciwnościami losu niebios
Zakazana miłość; Wraca.


Volar

Dedykuje mojej kochanej cudownej, troskliwej, wrażliwej Przyjaciółki.

autor

Volar

Dodano: 2011-09-17 01:10:00

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie