pieśń spod niebios

przepiękny,obrazowy wiersz,działający na
wyobraźnię-moje gratulacje!........p.s. dziękuję:)

Tkwi w Tobie niesamowity ładunek piękna- który ciągle
wylewasz z siebie i oby to źródełko nigdy nie
wyschło.Życzę Ci tego z całego serca.

zasłuchałem sie twoje słowa Marylo jak bym piesni
słuchał...i podziwiam piekno namalowanego obrazu
mysli.....pozdrawiam..

...ładnie opisałaś obrazy jesieni i
tęsknotę...pozdrawiam :)

Bardzo ciepły wiersz o życiu. Tak trzeba upiększać i
widzieć to zwykłe piękno :) Pozdrawiam

Niebiosa swoją literką zdobisz.....
Wypiękniały one ich blaskiem....
Zachwycone nimi białe anioły....
I Pan Bóg z całym swoim orszakiem....

Bo jest coś w Twoich literkach.....
To, czego w niebie brakuje.....
Aniołów wiszących na szelkach....
I kocham malowanym na murze.....

Kremówek Bóg tu nie smakuje.....
Bo cnota nie znana ta w niebie.....
Nie ma też kokosowych wiórek.....
I nikt nie skacze po zielonym drzewie

Bardzo ładnie w Twoim wierszu....:))

Już wracamy marzeniami do ciepłych letnich dni pełnych
słonecznego blasku i naszego zachwytu urokiem
przyrody. Pięknie przedstawiłaś to w swoim wierszu.
Pozdrawiam.

ladny wiersz, dzialajacy na wyobraznie, przywolujacy
piekne obrazy

obrazowo u Ciebie dzisiaj :)

dobrze jest mieć w sobie zapas piękna ,które daje
nam siłę,przezwycięża smutki,uspokajająca impresja

Warto wracać wspomnieniami do chwil pięknych i
podniosłych, lecz najlepiej tworzyć nowe, aby one w
nas wciąż rosły.