Poza polem bitwy

Łazi zmora za twym cieniem,
I szepta w koło: zrób to…
Abyś poza ożywieniem,
Daleko już, daleko po,
Zobaczył, że jesteś dalej,
Niż ktokolwiek inny.
Na przód kroczył śmielej,
I nie czuł się winny.
Bez względu czy na samym dnie,
Czy na samej stoisz górze,
Nie znajdziesz kogoś kto wie,
Bo odpowiedź na murze
Wysoko na granicy życia,
I śmierci unosić się będzie,
Gdzie donośny ton wycia,
Rozprasza się wszędzie.
To właśnie twa zmora,
Co za tobą kroczy,
Z pomocą ognia jęzora,
Zmusza cię, byś skoczył
W nieznaną nikomu otchłań,
Bez możliwości powrotu,
Bez słuchania pustych wołań,
Sprzed tego płotu
Który dzieli dwa światy,
Obok siebie żyjących przed laty…

autor

Olcia:*

Napisany: 2008-06-06 Dodano: 2008-06-06 22:57:15

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie