Prośba pisarza
GODZ. 23:33
Ma poezja jest bardzo mroczna,
Spowija Ją wstęga krwi.
A serce niczym okręt widmo,
Przemierz Jej tajemne głębiny.
Napędza Ją strach i brak wiary,
Niekiedy miłość i nadzieja na lepsze
czasy.
Tylko cichy deszcz nuci pieśń odwagi,
Usłyszy Ją zaś tylko posłaniec chwały.
Siłą woli i potęgą swego ducha,
Stłumi nienawiść wszechświata,pojąc go
otuchą.
Uśpi krew melodią wolności,
Uratuje serce opętane w ciemności.
Niech melodia płynie i sączy swój jad,
Który nie zabija lecz uzdrawia Nas.
Jad trucizny może zgubić zmysły,
Lecz potrafią kierować Nią szlachetne
umysły.
W nich biją serca kryształowej poezji,
Nanoszone atramentem z serca finezji.
Tylko głupiec zatyka uszy broniąc swej
samotności,
W której czuję się posiadaczem fałszywej
mądrości.
Przesłanie do wszystkich,którzy nie boją się wyrażać swych uczuć,poglądów i walczą o lepszy świat!
Komentarze (2)
jaja sobie autor robi? przecież ten wiersz jest
doskonałym przykładem tego, jak się nie powinno pisać
poezji; patos , nadęcie , pompa, przekonanie o własnej
"cudowności wieszcza", który ma cos tak wielkiego do
przekazania; do tego kiepściutkie rymy i powalona
średniówka (brak rytmu); paroooodia! kosz!
ładnie piszesz , takim styl pisania posiada mała
grupka ludzi ,jest rzadki -dlatego też ..nie
ważne.pozdrawiam serdecznie.ps -walczę o lepszy świat
-wierszem czynem słowem i obrazami.powodzenia