przemijanie
paluszek w przestrzeni
zawieszony na promieniach
słońca
a wtedy
dmuchnął wiatr
pierwszy pożółkły liść
na twoich schodach
przemijanie
przycisnąłeś tę chwilę
do spierzchniętych warg
najczulej jak potrafisz
paluszek w przestrzeni
zawieszony na promieniach
słońca
a wtedy
dmuchnął wiatr
pierwszy pożółkły liść
na twoich schodach
przemijanie
przycisnąłeś tę chwilę
do spierzchniętych warg
najczulej jak potrafisz
Komentarze (2)
Ale ono moze byc wlasnie tak piekne
jak światło po woli zamienia się w cień
jak myśli znikają we snie
jak cisza rozdarta przez dźwięk
jak ogień zgaszony przez deszcz
wilki
Rewelacyjny, mądry, głęboki wiersz, w którym każdy
może zobaczyć siebie. to jest najpiękniejsze w poezji.