Przyjaciołom

Wszyscy mieliśmy mniej więcej dwadziescia lat
i w teatrze graliśmy na pieniądze
co rok rozmieniane na drobniejsze
przyjemności przebywania na widoku
tworzenia zmarszczek

powtarzałem
że rozejdziemy na czworo
bez podziału głównych ról
ze względu na wzrost czy obwód klatki
w której każdy od małego
stukał kubkiem w kraty byle odrobinę wypić

i trochę krzywiliśmy twarze w opowieściach
o wpływie wódki na organizm i skutkach ubocznych
rysowania śladów po ulicy głową w dół
czy też paląc Camele zza oceanu
aż piekły oczy

między trzecią a czwartą lekcją bycia dorosłym
załamania wyciągane na palcach
w nadgarstkach aż do bólu dziękując
że rock się nie skończył
a gitary wciąż za łóżkiem kurzą hymny z wakacji

tylko fotografie lekko nam pobladły
i śladów stóp jakby mniej
w piachu po kolei
kiedyś pewnie znowu się spotkamy

nadal poruszając ziarna wielkich i małych spraw
o życiu

autor

Agape

Dodano: 2006-03-02 15:22:53

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie