Samotność we dwoje

Razem a jednak osobno. Tylko dlaczego to tak boli.
Miłego popołudnia Grażynko paaa

Smutny wiersz,pozdrawiam serdecznie

Tak, to boli. Prosto napisałaś, a tak wymownie.
Pozdrawiam :)

Bardzo smutny życiowy wiersz:( Pozdrawiam
serdecznie:-)

samotność we dwoje jest smutna

Ten stan dzięki Bogu mam już za sobą,to była istna
udręka.Pozdrawiam kolorami wiosny :)

Dobrze oddałaś Grażynko tzw samotność we dwoje,ona
bywa bardzo bolesna.
Bardzo smutny wiersz.
Pozdrawiam ciepło:)

Bardzo smutny wiersz.Ale takie tez bywa
zycie.Pozdrawiam.

być razem a samotnie
pozdrawiam

Niestety tak bardzo często bywa...sama w nim prawda
pozdrawiam

Na molo w Mechelinkach rozmawiałam z panem, który
łowił sobie z lubością rybki.Innymi słowami, ale
powiedział to samo, co Twój wiersz. Było tylko sporo
detali...
Tak więc... w życiu dzieją się najróżniejsze "we
dwoje", w większości domów - ta nieznośna samotność.
Pozdrowienia :)

Samotność we dwoje nie oznacza braku ludzi wokół nas,
ale niemożność wejścia z nimi w bliskie, serdeczne
relacje. Bolesna jest szczególnie wtedy, kiedy
odczuwamy ją będąc z osobą, która powinna nas rozumieć
i wspierać.
Bycie samemu to nic złego, samotność bywa potrzebna, a
nawet przyjemna. Kiedy zostajemy sami ze sobą, mamy
czas, żeby odpocząć, przemyśleć spokojnie swoje
problemy, a czasami poczytać, posłuchać muzyki, czy po
prostu posiedzieć w ciszy.

Razem niepodobna,
więc każde z osobna!
Pozdrawiam!

Bardzo dziękuję moim gościom za przeczytanie i miło mi
że czytacie moje potwory.. pozdrawiam wszystkich
bardzo serdecznie pozdrawiam:)

Piękny wiersz, oparty o rzeczywisty stan, który
również znam z autopsji...
No cóż, niekiedy samotna samotność nie jest tak
dokuczliwa, jak właśnie samotność we dwoje
Toteż lepiej jest być samotnym wśród prawdziwych
Przyjaciół, niż z kimś z kim nie da się żyć...
Pięknie opisałaś ten stan, który wzbudza konkretną
refleksję...
Pozdrawiam Ciebie Grażynko :)
Życzę samych wspaniałych i szczęśliwych dni - pełnych
słońca i radości...