Ślady stóp
idą ziemia drży
wszystko wokół stopniowo
zamiera
martwe domy straszą głuchą ciszą
gdzieniegdzie w opadłym pyle
widać ślady ludzkich stóp
kto wie jak wyglądało niebo
czarne kłęby otaczają wszystko
drzewa są jak martwe słupy
bez objawów życia
słychać szczęk i zgrzyt metalu
czuć woń palonych ciał
czy ktoś ich kiedyś zatrzyma
a przecież to my ich stworzyliśmy
czy to kres naszej egzystencji
a może początek nowego życia
– bez człowieka.
autor
Jacek1972
Dodano: 2016-01-29 16:32:05
Ten wiersz przeczytano 2516 razy
Oddanych głosów: 46
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
mam nadzieję, że tak nie będzie.
Podoba sie wiersz, obrazowa wizja, dramatyczna, ale
kiedys tak sie stanie, roboty zastapia ludzi,
powstanie swiat, bez uczuc, zimny i martwy.
Pozdrawiam Jacku.:)
Mroczny, smutny wiersz Jacku. Dziękuję. Dobrego dnia,
a wieje u nas bardzo.
Pozdrawiam serdecznie:))
straszne, okropne, przerażające..., że to my jesteśmy
winni
Taki krajobraz zobaczą najbogatsi, gdy odważą się
opuścić swoje luksusowe bunkry...
Mroczne wejrzenie w przyszłość...
Pozdrawiam
Bogata oferta w słownictwo, apokalipsa być może,dobry
pomysł!
Rzeczywiście mroczny klimat, wolę jednak traktować go
jako science fiction. Nie przepadam, ale wiersz
doceniam. Pozdrawiam :)
Przerażająca wizja świata,pozdrawiam Jacku cieplutko
:)
Człowiek sam dąży do samozagłady. Robotyzacja kiedyś
może obrócić się przeciwko nam.
Pozdrawiam Jacku.
Witaj Jacku, APOKALIPSA....
Ciężki ale jakże sugestywny przekaz, pozdrawiam w
pogodzie ducha na miłą niedzielę:-)
Bardzo dobry wiersz...
Nie daj Boże,
Autorze Jacku...
Mocny i bardzo mroczny.
+ Pozdrawiam serdecznie
mroczna wizja...człowiek nie był i nie jest potrzebny
światu:) pozdrawiam Jacek
Nie ma życia nawet nowego bez człowieka .. człowiek
był i będzie ..
Dziękuję Weno, Olu, Ewo, Romo, Kruszynko,Karolu, Ewo,
Ona, Marcepani, Janino, Jutto,Halino,Shizumo, Jadgrad.
Pozdrawiam i dziękuję.