Spacer

deszcz pada za oknem
wychodzę bez parasola
zmoknę

idę przed siebię
od siebię z dala
bezpieczny dystans ustalam

mijam bezwiednię ludzkię potoki
gdzie spojrzeć tam rosną
bloki w pośpiechu szeregu

brudnę myśli w oknach obnarzonę
uciekam...

wpadam w kałużę płaczącej poezji
na murze

już leżę tonę we własnej prostocię

życia wiatr wpada prosto w oczy
rozwiewa poezję dla której
miejsc nie ma

autor

tęsknota szukająca

Dodano: 2005-02-19 10:32:17

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie