świt
chociaż
płynę powoli
szukam ciebie wśród mgieł
nie przestając
szukać twojej dłoni
czasem się
udaje pochwycić czyjąś dłoń
nici utkane z bluszczy pękają
rozbijając spojrzenie
wciąż podążam łąką
w oddali echo szeptu usłyszy świt
autor
Kika88
Dodano: 2022-10-13 19:05:21
Ten wiersz przeczytano 1058 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Utwór odnosi się do chwilowej ulotności i uchwycenia
czegoś ulotnego, co sprawia, że jest melancholijny,
ale też pełen determinacji i piękna.
(+)
Bardzo wymowna tęsknota, pozdrawiam ciepło.
Anna masz rację to nie to samo co dłoń ukochanego
Wandaw dziękuje masz rację nikt nie zastąpi tej
właściwej dłoni
Sisy dziękuje
@krystek masz rację
Gorzka kawa dziękuje
Wolnyduch to nie jest takie proste lecz peerelka ma
nadzieję ze kiedyś odnajdzie choć to długo będzie to
trwało
Mojeszkice dziękuje bardzo
Enigmatyczna tak
Jobo dziękuje
Annna masz rację klimat uspokaja
Elak dziękuje
Bordobules bardzo ładnie napisane
Pozdrawiam serdecznie:)
Noc jak łódź zachęca do żeglowania, aż w porcie dłoni
znajdzie nas świt.
Bardzo na tak Dominiko :):)
Pięknie i tak subtelnie. Z podobaniem i pozdowieniem
:)
klimat uspokaja
Bardzo!!!
Głos i szacun!!!!
Potrzeba bliskości, dotyku aż krzyczy, w echu, aż po
świt.
Pozdrawiam cieplutko Dominiko :-)
"wciąż podążam łąką
w oddali echo szeptu usłyszy świt" tak ma być :) Może
wtedy coś...się wydarzy.
Podoba mi się bardzo Twoja refleksja. Może wtedy...
Pozdrawiam serdecznie Kiko :)
Wymowna tęsknota, warto jest poszukiwać tej jednej
jedynej dłoni,
oby peelka ją odnalazła.
Pozdrawiam serdecznie, Dominisiu:)
Piękne, tęskne wersy, poruszają serce.
Tylko bliskość i czułość ukochanej osoby ukoi
stęsknione serce. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem.
Spokojnej nocki:)
Pięknie, wersy poruszają...
Pozdrawiam serdecznie :)
Poruszasz wierszem i tęsknotą
Żądna dłoń nie zastąpi tej jednej jedynej :(
Pozdrawiam serdecznie :)