szahid

patrzysz w oczy swojej ofiary
nienawidzisz
choć nic o niej nie wiesz
ty zabijasz – ona modli się
modli się
za ciebie

jaki bóg każe ci zabijać
i dlaczego zasłania twą twarz
kiedy śmierć wymawia twoje imię
biegniesz z tłumem
błądzisz wśród obcych
upadasz zdyszany

jeszcze możesz się ukryć
na lotnisku zamglonym
w rozpłakanym metrze
na ulicy w ciemności
w szumie w bólu
ale już nie jesteś szahidzie
królem królów

gdyby jednak cud się wydarzył
i twój bóg życie ci zwrócił
co byś ludziom powiedział
gdzie byś wrócił
oni widzieli wyraz twej twarzy
już się nie boją odrazy
zginiesz

autor

annapelka1

Napisany: 2016-03-22 Dodano: 2016-03-22 18:16:00

Ten wiersz przeczytano 804 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie

« poprzedni następny »

zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (8)

BaMal 2016-03-22

super!!

Vick Thor 2016-03-22

šahīd to "świadek" najlepszy, lecz na raty
podany, w tysiącach kawałków jako przykład
do czego wiedzie religijny fanatyzm -
bez względu na rodzaj wiary
i jak ludzki gatunek - stary;
bo przecież Kain Abla zabił, choć on niewinny
wyłącznie z powodów, sensu stricto.. religijnych