szkółka gżegżółka

Odlatuje po raz pierwszy; strasznie się przeraża,
rychło spada, oczy wielkie, odlot nie zabawa!
Drugim razem gorzej, żywego się chwyta,
by nie lecieć, jeno zostać, człeka polityka...

Trzecim razem chce polecieć, okazji brakuje,
mimo świętej cierpliwości, nie unosi w górę...
Myśli kłęby nad kapustą, hamują rozpędy,
droga w górę niby wolna, lecz nie wie którędy...

Strach i ślepia gigantyczne, wewnętrzna panika,
ucapiły go na ziemi, tu, wszak serce pyka!
Nieważkości poczuł siłę, długie trzy sekundy...
Tęskni, wypatrując chwilę, Chronos jakże żmudny.

Czasem sam się zastanawia, jakby było z góry,
patrzeć na dół co się dzieje, czy jakiś ponury,
prosi Boga by go zabrał w nieważkości grono,
dokąd za wstęp do tej pory jeszcze nie płacono.

autor

frytka

Dodano: 2012-06-03 19:59:01

Ten wiersz przeczytano 3629 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie