Tory do piekła

Dałem wstęp tego wersza wcześniej, teraz zamieszczam kilka fragmentów...

Wierni w gromadkę po mszy sie zbili,
Nad księdza słowami z powagą radzili.
Z hukiem dział niosącym się przez lasy,
zbliżał się front zbliżały się ciężkie czasy.

Mord się toczył od wschodu w te strony,
na drogach falą uchodźców poprzedzony.
Przerażone tłumy uciekały -
po bezdrożach Litwy schronienia szukały.

Myśliwce w kolumnach nurkujące,
na ludzi polowały jak na zające.
Wzdęte trupy ludzkie, krów i koni -
zalegały rowy - nikt ich nie obronił.

Sznury pojazdów od bomb spalonych,
po krzakach dobytek leżał porzucony.
Cierpiących lament,szat rozdzieranie,
i zbiorowe na poboczu zwłok grzebanie.

O! Młoda matka polem się snuje,
w zawiniątku coś niesie,tuli,całuje.
Po krzakach główki dziecka szukała,
gdyż bomba lotnicza wózek rozerwała...

Niby do tarcz strzelały w dzieciaki,
z gwiazdami na skrzydłach pikujące "Jaki"
Dzieci w niemym krzyku zastygały,
nóżki z przerażenia w ziemię im wrastały.

Ileż cierpienia na barkach niosą,
już nawet o pomoc nikogo nie proszą.
A w koło znieczulica panuje -
nikt w tym exodusie litości nie czuje.

Wśród pożarów i dymów na niebie,
Los swój popychają w milczeniu przed siebie,
Bez wody i spania, bez żywności,
u Boga w modlitwach szukają litości...

c.d.n.

autor

Stumpy

Napisany: 2017-01-24 Dodano: 2017-01-24 13:00:53

Ten wiersz przeczytano 923 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie