transformacja
pora zmienić wartę myślę sobie
bo teraz mój wnuk obejmie straż
i będzie stał jak żywa skała
nie licząc chwil szczęścia
których będzie tak dużo
pora zmienić wartę
przeczuwa dziecko
siadając mi na kolanach i rosnąc
w każdej sekundzie cicho i uparcie
tak jak odradząjąca się trawa
a co ja która rosnę w drugą stronę
kruszejąc w słońcu
i trzęsąc się w deszczu -
co mogę jeszcze zrobić dla przyszłości
żeby młodość zakwitła odważna i piękna
może moje bajki użyźnią pole fantazji
by czysty dziecięcy umysł potrafił
marzyć
i wprowadzać w czyn pragnienia
a ja zmęczona pójdę tam
gdzie będę śnić o zmianie warty
autor
szadunka
Dodano: 2020-09-06 08:48:20
Ten wiersz przeczytano 580 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Ankhnike
Dziękuję za komentarz i odwiedziny.
Pozdrawiam serdecznie.
Taka kolej czasu... piękna refleksja; pozdrawiam
serdecznie.
Gminny Poeta.
Dziękuję za komentarz i mądre słowa o wyzwaniu, które
stoi przede mną.
Pozdrawiam ciepło:)
Mądrze piszesz i pięknie. Teraz wielkie wyzwanie przed
Tobą by przekazać temu nowemu wartownikowi to co
najważniejsze. Pozdrawiam z plusem:))))
Elena Bo. Loka. Marcepani
Serdecznie Wam dziękuję.
Pozdrawiam ciepło:)
Zmiana warty nastąpiła, a ja nadal piszę bajki. I
często pytają o radę. :)
Pozdrawiam :)
Taki los człowieka,jedni się rodzą inni
odchodzą.Pozdrawiam.
Piękny wiersz. Jestem wzruszona.
Jazkółka. Anna. Wolnyduch. Barth. Sisy89. @Krystek.
Babulka. Waldi1. Kropla47
Bardzo dziękuję za miłe odwiedziny, refleksje,
podobanie i życzenia.
Zmieniłam "rośnie" na "odradzająca się". Jazkółko -
bardzo dziękuje za spostrzeżenie:)
Serdecznie pozdrawiam:)
Trochę smutna, ale i trochę optymistyczna refleksja.
Bo jest komu przekazać pałeczkę...
Trzecia strofa podoba Misię najbardziej, zmieniłabym
tylko może jakoś (gdybym to ja była autorką,
oczywiście) "wyrosną" w ostatnim rzędzie, bo w
pierwszym jest już "rosnę".
Pozdrawiam serdecznie : )
jak dobrze, że jest komu przekazać pałeczkę.
Ładny wiersz pisany sercem Babci i troską o wnusia,
myślę, że mimo tego, iż takie dziecko może
"dać popalić", to może również dać bardzo dużo radości
i szczęścia i to jest piękne, pozdrawiam serdecznie :)
Witaj :-)
Napisałbym, że puenta trochę smutna, ale nie, taka
kolej rzeczy. Dla każdego z nas.
Ale zamiast o tym za dużo myśleć, kształtujmy właśnie
wyobraźnię naszych dzieci i wnuków :-) Ja dzisiaj też
wybieram się do swojej wnuczki i wnuczka :-)
Wiersz bardzo mi się podoba :-) Pozdrawiam serdecznie
:-)
Tak już jest świat urządzony, zmiana warty w pewnym
momencie jest konieczna...
Wiersz ciekawy, refleksyjny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobrze wiemy, ze młodzi nas zastąpią. Jednak naszym
obowiązkiem jest właściwe przygotowanie do życia,
przekazywanie doświadczeń życiowych. Cieszmy się ich
mądrością i szczęście. Udanego dnia:)