WIATRU WIOLINOWA STRUNA
Związany węzłem naszej tajemnicy
grywam na wiatru wiolinowej strunie
a echo niesie i pod niebem krzyczy
do słońca wątłe wyciągając dłonie
upadłe dusze ze snów niewyśnionych
wtórują dźwiękom niewidzialnej harfy
złapię choć jeden życiodajny promyk
uwolnię myśli śpiące pośród martwych
srebrnymi łzami powypełniam źródła
i nurty rzeki pochłoną milczenie
otchłań rozproszę abyś znowu mogła
mojej muzyki być zaklętym brzmieniem
nie pęknie wiatru wiolinowa struna
dopóki kamień tam na wzgórzu leży
bo na nim ryta jest tajemna runa
i dusza płonie i ten co uwierzył...
Komentarze (64)
Piękny wiersz. Czyta się go lekko i rytmicznie.Forma
wiersza bardzo dobra.Zaletą wiersza są ciekawe
metafory i porównania.
Mogę go czytać i czytać, i czytać. Ładny wiersz.
Nuta przemijania z wiatrem sie niesie,,
tesknota " pod niebem krzyczy",,,
dobry refleksyjny wiersz.
subtelnie,leciutko...czytanie wiersza to sama
przyjemność ,dziękuję...
odbieram Cię...sercem...
Słusznie, że ten wiersz znalazł sie na top liście-
zasłużył na to.
Po raz kolejny na uczuciach zagrałeś i pięknem wersów
serce poruszyłeś.Życzę bohaterowi, aby ,,wiatru
wiolinowa struna'' mogła wydać ,,zaklęte brzmienie''.
Jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem-chylę głowę z
uznaniem:):):)za klimat,treść i formę+++
Romantycznie, leciutko, poetycznie jak w płaszczu muzy
tkwią słowa tego wiersz, lecz osnute w krople łez i
stąd jego tajemniczy zew.
bardzo mi się podoba Twój wiersz...dusza płonie gdy
sie czyta i tworzy takie poezje...
,,otchłań rozproszę abyś znowu mogła
mojej muzyki być zaklętym brzmieniem,,
-trzeba dużo odwagi i wiary by pokonać niemoc, czego
życzę z głębi serca...
tkliwe i srebrzyste jak pajęcze nici - piękne
Brak mi słów... śliczny wiersz.Wielkie brawo
Piekny wiersz, klimat- jak magia, ktore stwarzaja
piekne metafory.
Wiec "zlap, choc jeden promien i uwolnij mysli, nie
peknie wiatru wiolinowa struna"
Pieknie. Pozdrawiam.
Miłość ,nadzieja tęsknota bardzo romantycznie,ładny
wiersz.