WIATRU WIOLINOWA STRUNA
Związany węzłem naszej tajemnicy
grywam na wiatru wiolinowej strunie
a echo niesie i pod niebem krzyczy
do słońca wątłe wyciągając dłonie
upadłe dusze ze snów niewyśnionych
wtórują dźwiękom niewidzialnej harfy
złapię choć jeden życiodajny promyk
uwolnię myśli śpiące pośród martwych
srebrnymi łzami powypełniam źródła
i nurty rzeki pochłoną milczenie
otchłań rozproszę abyś znowu mogła
mojej muzyki być zaklętym brzmieniem
nie pęknie wiatru wiolinowa struna
dopóki kamień tam na wzgórzu leży
bo na nim ryta jest tajemna runa
i dusza płonie i ten co uwierzył...
autor
Sfinx
Dodano: 2008-12-02 10:35:57
Ten wiersz przeczytano 3103 razy
Oddanych głosów: 91
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (64)
Wiersz dobrze zrymowany, trzyma rytm i utkana jest
pięknymi metaforami.
wiersz lekki płynny i ulotny aż unosi sie w
powietrzu.....bardzo subtelna sztuka
Pięknie autor wiersza grywa na wiatru wiolinowej
strunie, którym wtórują dusze niewidzialnej harfy, a
otchłań rozprasza muzyki jej zaklętym
brzmieniem.Urzekł mnie swoim klimatem niepowtarzalnym
ten piękny, o miłości wiersz,"bo na nim ryta jest
tajemna runa i dusza płonie".cyt aut.
jak zwykle wielkie brawa, urzekasz tym wierszem
smętna ta nuta w pięknym wierszu....Rozmarzyłam się
Czytając ten wiersz trudno pozostać obojętnym na jego
klimat. Plastyczność metafor najwyższej próby.
ładny oryginalny wiersz wspaniale się go czyta
Pzodrawiam
Bardzo ładny i ciekawy wiersz,a szczególnie te
struny!A na tej stronie nie każdy może tak pięknie
opisać,a pograć już na pewno nie,a zaklęciem są tu
wspólne tajemnice które też są tu dobrze pilnowane i
pielęgnowane..powodzenia
Po tym wierszu mozna stracic dla ciebie glowe,tak
romantycznie choc z nutka smutku i nadziei przeniosles
mnie w inny swiat
Przepieknie. Doskonale rymy i rytm wiersza. Bardzo
podoba mi sie romantyczny nastroj i piekne slowa.
Trudno cokolwiek napisać, gdy wiersz urzeka całym
sercem...
Wiersz bardzo liryczny, po prostu cudeńko.
Bardzo romantycznie, choć smutno ten wiatr gra na
wiolinowej strunie, srebrnymi łzami wypełnia źródła i
nurty rzek... bardzo tajemniczo to brzmi.
Wzniosłeś się na szczyty lirycznej miłości - lekko do
serca najczulszych strun docierasz.
Tęsknota, miłość, nadzieja pięknym wierszem opisane:)