Wspomnienie
Życie bez ciebie straciło kolory
w smutek odziany mój każdy dzień.
Nagle odszedłeś w zaświatów ugory
szczęście runęło gruzami w cień.
I nie powrócisz już do mnie tu więcej
choć wznoszę modły nocą do zórz.
Całuję w myślach ust słodycz i ręce
miłość w popiołach, ciemność i kurz.
Życie człowieka niby mgła ulotne
pada pod kosą jak ścięty kłos.
Chwile minione są już bezpowrotne
w gwiazdy wpisany człowieczy los.
Pamięć tragedii ciągle nieśmiertelna
srebrzystą rosą ocieka wrzos.
Pociecha w bólu to rzecz zbyt mizerna
gdy się uciszył na zawsze głos.
29. 05. 2003r.
Komentarze (8)
Smutny i pełen goryczy wiersz...niestety czasami
musimy się pogodzić z tym co nieodwracalne...piękny
wiersz.
gdy odchodzi ktos tak bliski jest tylko to co nas po
nich ogarnia...w wiekszości to smutek
,ból,żal...smutny ale pełen wewnętrznych odczuc i
bardzo Ci bliskich uczuc wiersz...
Ladne to Twoje "Wspomnienie".To czas , kiedy
najmocniej odczuwamy brak tych co oeszli na zawsze.
Bardzo piekny wiersz .Oddałaś smutek poetycko i
wzruszająco. Widać serce ci dyktowało rymy i treść.
Cóż wiecej mogę dodać , każdy widzi co wiersz mówi sam
za siebie.
Jego już nie ma, bo odszedł stąd
Odszedł za szybko w wielkim pośpiechu
I nie pożegnał nikogo już
No bo nie zdążył na własny prom
On wsiadł gdzie indziej, i płynie już
Tam, gdzie nieznany, daleki ląd
Zanim osiągnie w swej duszy cel
Będzie w pamięci i duszy Twej
.''Pamięć tragedii ciągle nieśmiertelna srebrzystą
rosą ocieka wrzos,,miniony czas wspominał będzie
zawsze i wszędzie. taki jest wspomnień los.
Wszystko w zyciu przemija powoli, wszy-
stko przemija tak chce przeznaczenie-
jedno tylko zostaje wspomnienie.
smutek ogarnia po odejsciu kochanej osoby jednak nie
pomoze rozpacz i zal trzeba sie pogodzic z losem choc
serce krwawi i smutno ci jest...bardzo ladnie
przedstawilas chwile przemijania