WSPOMNIENIE

smutne to lecz życie musi się toczyć dalej Trzymaj się
Bea.

Piękne wspomnienie przeniesione z serca
do ukochnej babci po przez obraz marmurów, smutku .
palących się świec
z przekazaniem wiersza na Niebiosa
i potomnych dla pamięci. Cieszy się nie tylko babcia
ale i P.Bóg z wspaniałej miłości rodzinnej i pamięci.

hm...piekne metafory,świetny styl, wszystko łączy sie
w całośc..znakomicie operujesz słowem i te
wspomnienia,z takim szacunkiem oddane..

Jedyny dziś wiersz przy którym zakręciła mi się łezka.
Tak ładnie i tęsknie napisany, ze na dziś juz chyba
skończę moją przygodę z bejem. Taki cudowny akcent na
zakończenie dnia. Pozdrawiam.

Płomieniami białych świec....
Słońce Jej oczu przypominasz....
Za Twoim słowem chcąc biec....
Posnęły w pamięci granitach....

Łzą, co spod powieki się wychyla...
Wspomnienia na nowo się rodzą...
W Twoich literkach znów ta chwila....
Którą dusze, co odeszły, chodzą

Pewnie ja mocno kochalas, o czym dobitnie mowi
wiersz...piekna wdziecznosc z pieknymi slowami,
wersami i rymami. A babcia dumna z ciebie!I juz na
pewno szczesliwa

Bardzo ładny wiersz. Widać znajomość warsztatową. To
jest prawdziwy wiersz.
Temat uczuciowy, przemawiajacy do czytelnika. Wielkie
brawa.

w ladnych slowach przedstawilas chwile przemijania
...to kazdego czeka

babcie, dziatkowie, ukochani rodzice, malzonkowie...
brak nam ich wciaz bardzo i nigdy nie zatra sie obrazy
w nas, kiedy nastal moment ostatniego tchnienia, kiedy
ziemia przykrywala ich ciala... Wspanialy wiersz,
wrecz doskonaly.

niesamowite i ten różaniec. pustak boli cóż wsatwić w
nią...pozdarwiam dawny bober

piękny i przejmujący obraz ukazałaś..tęsknota za
bliską osobą,smutek duszy...

Dobre wspomnienia, ogrzewaja nasze serca.Tym bardziej
po rodzicach, tych najbliższych naszej duszy...
Subtelny w słowach wiersz.