Wszechświat
Urodziłam się, wieki temu,
na innej planecie.
Jak ogromny jest wszechświat,
Wy, Ziemianie, jeszcze nie wiecie.
Moim domem Perła,
w kosmosie takich wiele.
Tu także żyją ludzie,
szanują, kochają, przyjaciele.
Z góry spoglądają na ziemię,
ze smutkiem, co się dzieje.
Wokół niej coraz ciemniej...
dają światło i nadzieję,
że ono ją rozjaśni,
znikną ciemności.
Wszechświat jest jeden,
w nim ludzie mądrzy,
pełni miłości.
autor
staruszka
Dodano: 2010-08-20 12:15:37
Ten wiersz przeczytano 721 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Witaj staruszka - widzę że dzisiaj z innej nuty, ale
niemniej ciekawie, a nam jeszcze daleko do tych
mądrych ludzi no może troszkę miłości jest, ale
wszechświat za wielki...powodzenia
Pii -pii :)..Jak to leciał ten kawał, jak rozmnażają
się kosmici :)? Lepiej idę, bo mnie wessie czarna rura
:).. M.
Piękne przesłanie-daje nadzieję:))
witaj staruszko, w twoim świecie jest tak ,
jak kiedyś było na ziemi. może powrócimy do tego
standardu? , pozdrawiam.
czytając twój wiersz poczułem jakbym przeniósł sie w
inny wymiar...gdzie miejsca cieplejsze i ludzie
życzliwsi i miłosc pełna...rozmarzyłem sie
pozdrawiam....
daj Boże aby tak się stało to dłużej pożyjemy :)
Wszechświat to potęga, a potęga to my:):):)
Aniu. Bardzo dziękuję ale wydaje mi, że napisałam
poprawnie. "Dają światło i nadzieję, że ono ją
rozjaśni" - Dają nadzieję, że światło, czyli ono,
rozjaśni ziemię. Serdecznie dziękuję.