Za mało
pytam
gdzie ona jest
spychana na krawędź przepaści
zimną ciszą
słowo piękne
ale tylko słowo
wieje chłodem
nie dostrzegamy człowieka
choć patrzymy na niego
zwierzę bardziej dostrzeżesz
kochamy coraz mniej
dlatego trudniej jest żyć
autor
@Najka@
Dodano: 2021-07-21 17:26:04
Ten wiersz przeczytano 1501 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
smutna puenta,
pozdrawiam
Miłości nigdy za dużo. A te zwierzęta są niczemu nie
winne. To człowiek z nich zrobił sobie surogat obiektu
do kochania. To takie łatwe. Pozdrawiam z
uśmiechem:)))
To prawda, bez miłości trudno żyć, pozdrawiam ciepło.
Wszystko to prawda Najeczko, pozdrawiam serdecznie :)
coś w tym jest ...ja kocham i to jest moje szczęście..
Dziękuję za miłe komentarze.
Taka jest tendencja, chociaż też każdy decyduje za
siebie. Ważny przekaz. Pozdrawiam serdecznie :)
coraz mnie bywa rozmów, miłości ściele się obojętność
na drugiego człowieka
Piękny wiersz.
Dokladnie tak, ludzie juz ze soba nie rozmawiaja, oni
do siebie mówia...:)
Tak, narasta obojętność.
Mądry wiersz.
Nie ma miłości przy kartoflance...
liczy się teraz tylko koryto...
pozdrawiam cieplutko Najkuś :)
Coraz mniej człowieka w człowieku. Smutne.
Skłaniasz czytelnika do życiowej refleksji nad istotą
obecnego świata i wartości, które się w tym świecie
zatracają.
Pozdrawiam
Marek
zgadza się, coraz mniej miłości, coraz więcej egoizmu.