W zasięgu... stopy
Historia prawdziwa... warta uwagi
Świetna dziewczyna z temperamentem
i odwagą, której jej inni zazdroszczą
chciała swe życie przejść spacerkiem
na przekór kolejnym przeciwnościom
Nie potrafiła rozpychać się łokciami
jednak zaznać chciała wszystkiego
bez rąk zmuszona była kolanami
dojść do celu już wyznaczonego
W domu z drewnianych surowych bali
czerpała siłę do codziennych zmagań
twardy charakter i hardą duszę górali
dostała za posag, bo to cenna wyprawa
Jej życie było dokładnie zaplanowane
żadnych ulg, wszystko w zasięgu... stopy
studia i obce języki dobrze opanowane
oraz ktoś, kto balsamem jest na kłopoty
Jaką miarą miała swą radość zmierzyć
gdy owoc miłości był już w drodze
on odszedł, nie mogąc w to uwierzyć
że jej miłość ma dwojakie podłoże
Dla niej dom mógłby stanąć na głowie
swoją energią niejedną górę przeniesie
To niemożliwe? – cóż to za
pustosłowie
Nie mając rąk – stopami dziecko
podniesie
Szczęście ma wymalowane na twarzy
podziwia ją całe górskie miasteczko
bo ma wszystko o czym kobieta marzy
nie musi mieć rąk, aby przytulić dziecko
Może niektórzy znają ten wiersz, jest w bejowym tomiku, teraz po małej korekcie.
szybasia
Komentarze (29)
Jaki mądry wiersz mimo iż smutny:((
opisałaś prawdziwą historię , bo żaden scenarzysta by
jej sobie nie wyobraził.
prawda jest zawsze trudna do uwierzenia.
Tak, miałem już przyjemność go czytać. Dziękuję za
przypomnienie, bo jest go wart.
Często narzekamy, ale nie znamy tego, co może być
prawdziwym nieszczęściem.Więc jeżeli nic nam nie
dolega, to już jest wielkie szczęście, a my winniśmy
cieszyć się każdym dniem, promykiem słonecznym i tym,
że mamy i nogi i ręce.Historia tej dziewczyny bardzo
porusza duszę i serce.
"nie musi mieć rąk, aby przytulić dziecko" - bo matka
najbardziej tuli sercem.
Wiersz napisany bardzo dobrze, opowiada o życiu
prawdziwym lecz trudnym....
Pieknie opisałaś historię
wzruszająco-wstrząsającą.Chyba było o tym w telewizji
Miałem okazję już podobnej sytuacji się
przyglądać,podziwiam serdecznie hart ducha i siłę woli
tych kalekich ludzi co mimo tego że wiedzą na co są w
swoim życiu zdani idą odważnie zawsze do
przodu..bardzo ładnie opisałaś to wierszem i masz
dużego buziaka ode mnie..powodzenia
Opowieść przekazana poetyckim językiem może się
podobać.
Pieknie to opisalas. + i cieplutko pozdrawiam.
Samo zycie ,,,dla kobiet czesto nie jest
ono latwe,,,a niekiedy trudne i skomplikowane,,,ale te
z charakterem zawsze zwycieza,,,pozdrawiam.
Basiu, zamurowało mnie po przeczytaniu wiersz. Wielka
jest dziewczyna z wielkim charakterem i wielka jesteś
Ty bo tą historię opisałaś. Dziękuję. Wykorzystam
kiedyś na kazaniu jak pozwolisz.
Dzielna dziewczyna, my zdrowi ludzie nie powinniśmy na
nic narzekać, zwłaszcza na nieporadność.
pięknie ..przyznam , że czytając ten wiersz miałam
"gęsia skórkę"