Zawitała nad morze...

Za dużo pada i wieje :)

Ja kocham słoneczną z dojrzewającymi, słodkimi,
soczystymi owocami.Za tą łamiącą drzewa i porywającą
dachy nie przepadam.

Oj, poszalała dziś w nocy razem z Ksawerym. Pozrzucała
kwiaty z balkonu :( Dziś się uspokoiła i znów można ją
prawie kochać, choć w tej chwili znów zbiera się chyba
do ataku :)
Fajnie się czyta Twój wiersz.
Pozdrawiam :)

U mnie dzisiaj złota polska, choć wczoraj smagała
deszczem i wiatrem.
Te złotą kochać można, tej z szarugami nie lubię.
Ładnie w wierszu zaprezentowałaś jej oblicza.
Pozdrawiam :)

na jesienne psoty nie mamy ochoty, ale złotą figlarę
lubimy, ba nawet kochamy jeśli jest pogodna :) ładnie
spersonifikowana jesień - przyjemny wiersz.

Jesienna pora roku, jesień życia. Obydwie bardzo
lubię. A Twoją, pięknym wierszem opisaną tym
bardziej.
Pozdrawiam. Miłego dnia...

I jak tu jej nie kochać, mimo, że jest zmienną jak
kobieta. Do twarzy jej zarówno w czerwonych koralach
jak i w kaloszach :)
Serdecznie pozdrawiam :)

Piękność i zmienność tej pani jesiennej nad morzem
jest nie spotykana kapryśna i w kolory
ubrana....podoba mi się....pozdrawiam.

*agarom;))

Niech tam i piekna bedzie, agaom ma nadzieje ze nie za
dlugo goscic bedzie, pozdrawiam

Śliczny wiersz,

taką jesień, jak w twoim wierszu każdy kocha. potem
przychodzi ta druga, brzydka, - jej nikt nie lubi.
pozdrawiam :)

kapryśna i piękna jak kobieta

Kamarg to nie Ona to Zygfryd,
to on zwiastuje wichry.

Ładnie, kolorowo, tanecznie :)