W złocie o poranku

Kiedy słońce zajrzało do śpiących okien
i z przypiętym skowronkiem wlewał się błękit,
a z nim pieśni poranne: arie, romanse
zaszumiała leszczyna – świecie, ach piękny…

Ożywiła się lipa nieopodal stojąc,
przywitała poranek lekkim pokłonem,
wnet roztańczył się motyl rytmicznie w te dźwięki
siejąc tęczę ze skrzydeł w liściach zielonych.

Wysmukliły się świerki, tak na dzień dobry,
będą witać obłoki na setnym piętrze,
tam gdzie psotny wietrzyk już kołysze lekko
mają się ku sobie i coś w górze szepczą.

Eh, czarodzieju złoty, świat mi bogacisz
obficie barwą, dźwiękiem... czego tu nie ma,
więc pochylę się do traw, utulę kwiaty,
by w promieniach słońca wplątać się w poemat...

autor

marcepani

Napisany: 2017-06-16 Dodano: 2017-06-16 11:53:11

Ten wiersz przeczytano 1767 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie