Zrozumieć

(...nie sposób przymykać oczy na ludzkie cierpienie...)

Szum drzew kołysze mnie do snu
Bicie serca wolniej stuka między sekundami
Niekoniecznie musi tak być
By wstawać by żyć, by szukać swych snów

Musisz zrozumieć że księżyc twój brat
Słońce siostra
A to twój los w powietrzu płynie

Wciąż widzę twe oczy twój uśmiech
Zapach perfum
Trzymam w ręku książkę
Którą tak bardzo lubiłaś

To poezja życia mi cię zabrała
Porzucony zostałem na rozdrożu
Jak pustelnik na pustyni przeznaczenia

Śpiew ptaków daje mi siłę
Bym mógł się podnieść
Lecz me dłonie wciąż się trzęsą
Jakbym miał już odejść

Zapłakane szyby
Dziś padało
Już nie wzejdzie słońce

07.01.2007.

(...bo człowiek jest za kruchy...)

autor

Sewer

Napisany: 2007-01-07 Dodano: 2007-01-07 10:07:46

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie