życiowe zawiłości
wędrując po drodze ku nieskończoności,
spychając na boki smutki i tęsknoty
potknąłem się nagle o światło miłości
- zdziwiony, olśniony przez jej orszak
złoty.
rozwiały się raptem sercowe ciemności,
które już sięgały gniewu i brzydoty.
dusza się napiła przecudnej radości,
do życia samotnie nie ma więc ochoty.
nieśmiało, niepewnie z bukietem konwalii
wstępuję powoli na miłości wzgórze.
co mnie czeka - nie wiem, w szczęście się
zanurzę
lub utknę na wieki w szarej melancholii.
na rogu w kawiarni wyznaję swą miłość,
jest uśmiech i łzy są - życiowa
zawiłość.
autor
Boik
Dodano: 2008-11-28 12:15:49
Ten wiersz przeczytano 1205 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
nieżle opisane spotkanie z miłościa i jej życiowe
losy...pozdrawiam.
Wiersz o tym jak miłość zmienia życie, jak dodaje
energii do jakichkolwiek poczynań, jak włącza snop
różowego światła i jak jest delikatna - wiosenna
konwalia.Piękne słowa.
..a ja napisałem że miłość to ciemność..punkt
widzenia.POZ+
ładny ten bukiecik knowali i konkluzja ,ze miłość
zmienia pozytywnie życie
myślę ,że niejeden chciałby się potknąć o miłość tak
ładnie opisaną w wierszu...
... i wypada podarować Ci bukiecik konwalii za:
nadzieję, optymizm i cudne "słów
układanie"...pozdrawiam.
nareszcie zawiłości wyprostowane bo uczucia jak
kryształ wyznane Pięknie w wierszu Na tak!
sonet miłosny , no brawo czule i lirycznie ..
podoba siem
lepiej jednak daj nura w szczescie,nie wachaj sie
dlugo.Piekny wiersz
a mi niewiem czemu w glowie zaswiecila sytuacja jak
pretty woman - choc moze nie oto dokladnie chodzi
calkiem sie w scenariuszu schodzi:) pozdrawiam dobre
pioro pozazdroscic
Przepiękny miłosny sonet. „Zawiłości
życiowe” opisane pięknymi, romantycznymi
słowami.
A gdy rozwieją się sercowe ciemności,to złoty orszak
miłości do życia samotnie nie ma ochoty.Z bukietem
konwalii na wzgórze wstępuje i w szczęście się
zanurza.Tak, milość to często życiowa zawiłość.Ciepłym
i serdecznym piórem wiersz o miłości napisany.Ładne
metafory.Ciekawie wyznana miłość.O niej można pisać i
pisać,nigdy się nie znudzi.
Urzekłeś mnie bukietem konwalii na wzgórzu
miłości...Piękny wiersz
Tak to jest-życie nie pieści,ale należy samemu walczyć
o to ,aby było można mieć to co się chce i o co
zabiega,a jak raz miłości doznasz to jej wartość
będzie do końca doceniona..powodzenia
Tytuł bardzo dobry. Świetnie prowadzisz temat. Brawo!