Białe motyle

Tak giną marzenia, miłość, niewinność i wszelkie inne
białe motyle. Dlaczego? Może dlatego, że gdyby
istniało tylko dobro, to nic nie miałoby wartości? Bo
gdyby niczego nie trzeba było chronić i pielęgnować,
to nie byłoby żadnym dobrem?
Bardzo ładny i smutny wiersz.

bo tak trzeba, taka jest kolej życia...

skrzydła były z nitek? czy były szyte? a może to
firanki się rozleciały?

Zatrzymałam się, to chyba dobrze świadczy o wierszu i
jego refleksyjności. lubię ciężar lekkości motyla.
Pozdrawiam

Białe motyle wyobraźni, białe motyle zadumy, motyle
rozwiewających się marzeń i strzępy wspomnień.
Nadzieja ulatująca na motylich skrzydłach.
Wiersz do zadumy.
Pozdrawiam.
Wiersz do zadumy.

witam...delikatnie o motylach...pozdrawiam ciepło

Przeczytałam i zastanowię się nad tym a tymczasem
pozdrawiam:)

...niesamowity przekaz, delikatne białe "motyle" i
samo życie,..tak warto kochać, marzyć, cierpieć z
miłości,...tak warto pomimo wszystko i to jest piękne
:-) Śliczny "motyl" :-)

Dlaczego ?

Jestem pod wrażeniem Twojego wiersza.:)

Tyle piękna w tym wierszu Karolu, pozdrawiam wiosennie
:)

Na myśl przychodzi mi przemijanie czasu...nasze życie,
jak tych motyli...:)

Dramatycznie, a jednocześnie delikatnie z oddechem
wiatru i retorycznym pytaniem.
Z przyjemnością przeczytałam.
Pozdrawiam Karolu:)

lekkość motyli i siła wiatru, połączenie efektu
motyla:)

No właśnie... Dlaczego ?

Bardzo fajnie! Pozdrawiam!