Czy nadzieja umiera

Nadzieja umiera z nami.
Piękny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

Głębo ko i refleksyjnie. Serdecznie pozdrawiam,

Nadzieja jak diament, dobra refleksja:))

Witam w słoneczny poniedziałek
dziekuję za czas mnie poświęcony i wszystkie
komentarze
miłego dzionka - pozdrowionka

Bardzo głęboka refleksja... Szacuneczek :))

Póki żyjemy, nadzieja żyje z nami, a właściwie w nas.
Pozdrawiam

Dobra refleksja Karolu . Pozdrawiam gorąco i życzę
miłej niedzieli .

też mi się Norwid przypomniał, odchodzenie, umieranie,
każdy przez to przejść musi ale oddalamy te myśli,
pozdrawiam

nie wiem? Chyba nie

chyba razem z nami

Czy popiół tylko zostanie i zamęt
Co idzie w przepaść z burzą.
Czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie? C.K.Norwid Piękna jest
Twoja refleksja.Pozdrawiam serdecznie:)

Piękny choć bardzo smutny wiersz o nadzieji Zaczytałam
się w nim i w tej nadziej w dłoniach Ja myślę że
nadzjeja jeżeli umiera to jako ostatnia i tylko gdy to
my umieramy Serdecznie z nadzieję na nadzieję
pozdrawiam Karolu :)

jak zawsze pięknie u Ciebie Karolu!! pozdrawiam ciepło
i dziekuję za wizyty

Pięknie piszesz o tym co skryte
a nadzieja to nasz lampion

Piękny,refleksyjny wiersz,a bez nadziei się nie da
żyć,czasem ją gubimy,ale na ogół znowu odnajdujemy...
Serdecznie pozdrawiam;)
Do miłego...