Dwa wymiary
przepołowione jestestwo
istnienia
ego czasowo rozczłonowane
ciało niewspółmiernie
odizolowane
czynnikami dotychczasowej
rzeczywistości
dwie części nie tworzą całości
rozdzielenie półkul mózgowych
jak ruch o dwóch prędkościach
para w różnych wymiarach
przestrzeni
jak podróż w dwa światy
myśli marzenia i wspomnienia
podążają w jednym kierunku ku
sobie
a oni pomimo spójności
rozłączeni
tworzą całość a zarazem jakże
oddaleni
wiele ich łączy a także i
dzieli
jak magnes o dwóch biegunach
jak to zmienić – połączyć
rozłączone
a oddalone - zbliżyć
rozczłonowane - ujednolicić
z dwóch zrobić jedno
niemożliwość - to błędne
pojęcie
możliwość - to prawidłowość
podążać aby dojść
choć trajektoria wykrzywiona
przeciwnościami rzeczywistości
należy znaleźć wspólny punkt
odniesienia
a ukaże się prosta
przyśpieszona
łącząca dwa światy
17.11.2002.
kazap
Komentarze (37)
Czasami u Ciebie można wpaść w jakąś otchłań
filozoficzną jedno, co mnie cieszy to, że ten wiersz
jest napisany w klimacie optymistyczny i chciałabym
abyś Ty Karolu zawsze w takich klimatach pisał;)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie:)
może kiedyś będziemy mogli przekraczać granice
światów...
Wszystko się może zdarzyć gdy głowy pełne marzeń...
"niemożliwość - to błędne pojęcie"
...i tego się trzymajmy :)
Super! jak zawsze! Pozdrawiam Cię Karolu! miłego
dnia:)
jak dwie połówki jabłka dążymy do połaczenia
pozdrawiam Karolu:)
Refleksyjnie Pozdrawiam
"należy znaleźć wspólny punkt odniesienia
a ukaże się prosta przyśpieszona
łącząca dwa światy"
Mądre słowa Karolu :)
Bardzo na tak. Pozdrawiam
Podoba się
jak zawsze.. super i i refleksyjnie ..!! :)
Witaj! podoba się,
dwa wymiary?, a jednak można znaleźć rozwiązanie!!,
wspólny punkt odniesienia, fajnie
Czarujesz Karolu i metafizyką częstujesz.Pozdrawiam!
Poezja górnych lotów. Bardzo ładnie.
:)
Pieknie i refleksyjnie.Pozdrawiam:)