** Ekstaza i udręka **

Oglądałem również jego biografię w filmie na National
Geographic Channel. Świetny.

Książkę o Vincencie też mam w swojej biblioteczce.
Niestety..całą w strzępach...od nadmiernego
czytania...

Znam ją. Z kolei muszę napisać, że Vincent jest moim
ulubionym malarzem. Czy wiesz, ze po jego śmierci
wypromowała go jego....bratowa? W miłości nigdy nie
miał szczęścia...

Pozdrawiam

Jurek

Polaku patrioto-Irwing Stone to mój ukochany pisarz
;))) " Udeka i ekstaza" od dawna stoi na półce mojej
biblioteczki, a książka poniekąd była inspiracją do
napisania wiersza. Przy okazji polecam Ci " Pasję
życia" - fascynującą powieśc o życiu Vincenta van
Gogha.
Dziękuję za wizytę oraz "obfity" i ciekawy komentarz -
pozdrawiam :)

Nureczko. Polecam ci powieść pod tym samym tytułem -
ale odwróconym w kolejności. Proszę:

"Udręka i ekstaza" to powieść o życiu i twórczości
Michała Anioła. By ją napisać Irving Stone na kilka
lat przeniósł się do Włoch, gdzie z sumiennością
szperacza i fascynacją pasjonata Renesansu podążał
śladami swojego bohatera i jego wielkich dzieł.

Dzięki tym poszukiwaniom i niebywałemu talentowi
narratorskiemu Stone'a towarzyszymy Michałowi Aniołowi
w życiu i podczas pracy, razem z nim mieszamy farby i
sprawnie uderzamy dłutem w marmur, dowiadując się, jak
powstały jego mistrzowskie freski, harmonijne rzeźby,
cudowne płaskorzeźby i wspaniałe obrazy…



Czytałem ją. Również jest w niej opis kobiet w życiu
artysty.


Pozdrawiam


Jurek

Piękny wiersz,a rysy niestety często się z czasem
pojawiają,ważne by te pęknięcia się nie pogłębiały
Pozdrawiam serdecznie

Ładna refleksja...
Pozdrawiam.

Czasem rysa okazuje się zbyt głęboka, by ją wygładzic
i nic tu po nadziei... Barnabo i Mile-dy pozdrawiam :)

Czasem rysa okazuje się zbyt głęboka, by ją wygładzic
i nic tu po nadziei... Barnabo i Mile-dy pozdrawiam :)

nureczko, bardzo dziękuje za piękne słowa. Z głazami,
tak już jest. Jedyna nadzieja, że kiedy będzie trzeba
nie pęknie. Pozdrawiam i nocy dobrej życzę...

Święta racja - wszystko zależy od obojga - dziękuję
Pacyficu za ukłony :)

Bywa tak, cóż. Wszystko, zależy od OBOJGA. Pozdrawiam
i ukłony dla Damy zostawiam!

W partnerstwie chcąc nie chcąc rzeźbimy siebie
nawzajem. Czasem mimowolnie, czasem z rozmysłem. Ładny
wiersz. Ten " Kamieniołom życia " zapamiętam.

Skoro wiersz zainspirował, to cieszy mnie najbardziej
- niedźwiedzico, Isano, Jędrulo - dziękuję za
zatrzymanie się u mnie na chwilę :)
pulsarze - cieszę się, że i Ciebie wiersz zaciekawił i
skłonił do refleksji, dzięki za wyjaśnienie i
komentarz :)
Pozdrawiam ciepło !

Refleksyjny i bardzo inspirujący wiersz :) Pozdrawiam