** W letargu **

Rozsypały się litery na podłogę,
poturlały pod komodę, wpadły w szpary.
Nie ma wiersza, już poskładać go nie mogę.
Ospę złapał? Osowiały był i blady.

A za oknem płatki lecą niczym wersy,
układają się z finezją na chodniku.
Zrozumiałam to przesłanie - nic tu po mnie,
biały pejzaż pióro zmroził i wzrok przykuł.

Śnieżne czapy przycupnęły na wierzchołkach
drzew, kominów i zapadły w półsen błogi.
Wiatr muzykę na zmarzniętych tworzy soplach
dla chochołów, co przy polnej stoją drodze.

W tej scenerii utwór zapadł w sen zimowy
na zapiecku, pod kożuchem, w sielskim cieple.
Kiedy wiosny przyjdzie czas i zajrzy odwilż
z krokusami świeże znów zakwitną wiersze.

autor

nureczka

Napisany: 2019-01-21 Dodano: 2019-01-22 11:33:30

Ten wiersz przeczytano 3002 razy

Oddanych głosów: 72

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie