*** /pęcherze wody wyrzucone/
pęcherze wody wyrzucone z morza
bez żadnej podzięki bez tęsknoty
mewy wznoszące apostolskie loty
i ja
szum pytajników w kropli zogromniony
skrzecząca wiara osmagane ciało
wiatr nie zna granic morze zna granice
i ja
małość jest osią wielkich granic
miłość to małość nie znająca granic
a moc to wielkość która zna granice
i ja
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-05-28 11:34:20
Ten wiersz przeczytano 2259 razy
Oddanych głosów: 59
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Green_Green - zdecydowanie zogromniony :-)
Człowiek i miłość ponad wszystko i bez żadnych
ograniczeń Wiec niech króluje :)
Piękny wiersz i przekaz :)
Ciekawy,miło przeczytać.Pozdrawiam
zogromniały :)
pozdrawiam
Ciekawy wiersz, pozdrawiam serdecznie
ja dydolę taka dolę
by może morze wypluwało wakuole
i ty..
tym fak tem jezdem przybity
bo sam mam pęcherz po brzegi moczu
i chętnie go oddam,bo co z oczu..
wiem, że to nie żaden cymes
ale wszystko ma jakiś limes
i ty.. wyrzucona poza granice, rymem
Urzeka Twoja poezja. I ta mądrość: "małość jest osią
wielkich granic", "moc to wielkość która zna
granice". Piękny wiersz, piękne postrzeganie świata,
kłaniam się nisko.
To jest ta Poezja, tak tutaj rzadka, dla której
warto...:-)
Mnie szczególnie zatrzymują słowa " i ja". One
pokazują miejsce człowieka w systemie wartości.
Dziękuję za wiersz:))
Ciekawa refleksja. Czytelnik może się utożsamić w
treści owego wiersza, który rozbudza wyobraźnię
przywołując obrazy; ja i cała reszta. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
"miłość to małość nie znająca granic"
Wiersz!
:)
super, to szczególnie i końcówka
/wiatr nie zna granic morze zna granice/,
wiersz oksymoroniczny, gloryfikujący człowieka i
miłość /cząsteczkę, pyłek, pęcherzyk/, w moim
odbiorze...
Wszechświat to ja, można przerobić któregoś ludwika -
/Państwo to ja/:)
Świetny wiersz, pereleczka:)
Pozdrawiam cieplutko:)
Tak podpisuje sie pod komentarzami:)pozdrawiam
ostatnia strofa najbardziej zatrzymuje:) pozdrawiam:)
Pięknie! Dziękuję! Miłego dnia! Pozdrawiam
serdecznie!:)) Gabi