POMYŚLAŁAM JUTRO
Pomyślałam jutro.
Zapomniałam mrok.
Zasuszone,
kruche złudzenia
Pomyślałam jutro.
Zapragnęłam zdjąć
Wszystkie
złe wspomnienia
Przypomniałam jutro.
Pomyślałam nowe.
(obce dla mnie
złości)
Żegnam cię smutku.
Nie mam dziś czasu.
Uczę się radości!!!
Anna Liber
10.01.2016
Wiersz z tomiku pt.: „Słońcem
obdarowana”
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Komentarze (5)
I tak trzymaj.Pozdrawiam:)
fajnie, podoba się
Pozdrawiam serdecznie
jakie piekne zakonczenie!
podoba mi sie:)
Fajne takie pomyślenie.
Tak, w życiu nie powinno się mieć czasu na smutek :)
Pozdrawiam serdecznie +++