* (powiedzą mi...)

powiedzą mi tylko tyle ile powinnam
wiedzieć
reszty dowiem się sama, po porodzie


powiedzą mi o odpadaniu liści
a ja zobaczę ich gnicie i deptanie
zobaczę jeszcze
– wkrótce
ich zniekształcone twarze w ogniu


powiedzą mi o śniegu
pokażą jak pada i że się mieni, a ja zobaczę jego brud
poczuję nieprzyjemną grząskość


pokażą mi miasta, a ja zobaczę ich podskórność
przyniosą mi kota
dzieciom kupuje się miękkie zwierzątka


a ja zobaczę, że koty jedzą ptaszki
chomiki, myszki


zobaczę nieuchronność pewnych ról


powiedzą mi o aniele stróżu, ale go
nie zobaczę
obiecają, że to się zmieni


po porodzie zacznę wprowadzać się do piekła fizyczności
powiedzą mi o niebie
ale tej opowieści nie zrozumiem


powiedzą mi o sztuce
pokażą obrazy
a ja zobaczę zamknięte w nich światy
nieżyjące kobiety i ukrzyżowanych mężczyzn
i Boga zakutego w ramy

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2008-02-20 16:16:08

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie