Z prośbą

" mikron szcześcia bez krzty żalu" to jedno sdanie w
zasadzie już jest wierszem, sensem, poezją....

przekroczyć próg...między życiem i śmiercią...ja też
chcę...przejść na tamtą stronę, drugą stronę...za
drzwiami... tymi drzwiami ...proszę o
przyzwolenie...chcę wejść i pozostać...jeśli mogę...
kiedyś mogłam...

Co ja mam powiedzieć? Genialny wiersz :-) bardzo mnie
poruszył...

Trochę masło maślane, jeśli chodzi o strukturę
wiersza, natomiast plus za przekaz

.... lekkie zwinne literki zgrabniutko poukładane na
kartce.... a treść taka niewinna... nic tylko się
zachwycać..... :-}

Te slowa kazy z nas moze sobie powtarzac kiedy zycie
stanie mu okoniem....a jeśli można
prosić los o przyzwolenie
otworzenia kolejnych drzwi
aby uczynić krok
dostąpić spełnienia
szczytów marzeń
wejść i pozostać
jeśli mogę
to proszę...z usmiechem:)

Ty przecież nie musisz prosić?
Bo drzwi Ci będą otwarte!!!

Czy za dużo słów... Odbieram te formę jako impresję;
to nie przenośnie czy precyzyjne alegorie. Jak
malowane światłem uczucia dziewiętnastowiecznych
paryskich malarzy w scenach z bielą ołowiową i
kobaltowymi czerwieniami tak tu widzę malowanie,
obrazowanie słoami neznaczącymi a raczej nieznacznymi,
takimi, co jak każda plamka u tamtych sama w sobie
jest nieważna a gra dopiero w całośći. I - dodam- gra
nienajgorzej, mówiąc kolokwialnie, a właściwie to gra,
w całości, dobrze.

Piękny wiersz ,który mówi o tym ,że tak naprawdę nie
potrzeba wiele do szczęscia...

Czasami warto i dobrze jest prosić i czekać na
odpowiedź i spełnienie

Niby lepiej niz zazwyczaj, ale ciagle w srodku
przypadkowe rymy i duzo za duzo slow.

Pięknie napisałeś tą niby modlitwę....Dobry wiersz...

Piękna i pełna uczuc modlitwa.. i zgadzam się z
wypowiedzią... szybasia.

smutek w zapomnienie, aby tak było .... dobry wiersz.

To o co prosisz to naprawdę nie wiele, myślę że nawet
prosić nie musisz bo każdemu znas,należy się troszkę
szczęścia i spełnienia naszych marzeń.