*** O d B i Ć Się Od DnA ***

(***)

Tykające w ton antycznego zegara serce
Pompuje uczucie w opuszczone miejsce
Trzyma emocje na dnie pozornego świata
Z błękitną nimfą próbuje mnie zeswatać
Znieczula miłość do stanu niepoczytalności
Zrzuca z gór do wodospadu samotności

Stojąc obok światła idę w senny mrok
Rzucając na świt jedynie zszargany wzrok
Dryfuję pośród fal niebieskiej tajemnicy
Prowadzą mnie w dal podniebni dostojnicy
Tonę w strugach przenikliwej poświaty...
Na dnie uczuć rosną od spodu kwiaty

Płomień namiętności w cieniu tonącej wiary
Zalał pożar uczuć, ratując swe ofiary
Rozwiązane węzły rzuconej w dal nici złotej
Dwa końce uniósł wiatr krzyżując je z powrotem

(...)

autor

*Nobody Special*

Dodano: 2006-11-15 17:39:22

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie