100 słońc

Z każdym dniem obsuwam się z urwiskiem...

Z między zielonych chwastów przerastających czystą woń traw,
zobaczyłem piękno zlinczowanego nieba.
Potem usłyszałem szept tych pragnień każdego człowieka,ludzi połykających wulgaryzmy,dławiących się energią powracającego słońca.
Jakie to przepiękne gdy ludzie się boją,wtedy są razem...
A po burzy burza...w...matko kiedy to się skończy?

Lato było jakieś szare..,

autor

hermetic

Napisany: 2008-08-30 Dodano: 2008-08-30 21:52:29

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie