21 gramów

Ból co wyniszcza totalnie
Wina, która nie daje żyć
A tu stąpają po podłodze
Jedni i drudzy
Odcinając się, nie wiedząc czemu
Tam w oddali o cały kosmos
Kto ? Nie wiadomo kto ?
Wykrzyczał znów ktoś w psychice
Obraz co metaforą jest śmierci
I wgłębia się w świadomość, podświadomość
Kłując swym kolcem sam koniec duszy
21 gramów
co łzy swe osadzają nad głową
w bieli sufitu

autor

Melancholik

Dodano: 2004-12-06 16:12:13

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie