437. Ocean łez
płaczę
nad losem marnym
łzami co niepokoją
czas
wciąż zadaje rany
ile to już lat
za blisko i za daleko
pamiętam ciepło
tamtych barw
wciąż dotyka
jakby to było wczoraj
tylko bardziej
lodowato
...................
otulam
wspomnieniami
sny których nie ma
tak bardzo
autor
beano
Dodano: 2021-10-31 00:25:04
Ten wiersz przeczytano 2626 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (62)
Trzeba pocieszać się dobrymi wspomnieniami. Oni w
naszych sercach są razem z nami. Udanego i
beztroskiego dnia:)
Nie trzeba płakać. Bliscy odchodzą, ale w końcu i my
dołączymy do nich.
Wymowna tęsknota za tym, co było i nie
wróci...wzruszyłaś...
pozdrawiam ciepło Beatko :)
Dziękuję Rozalko za Wzruszenie
Pozdrawiam serdecznie
smutno, pozostały tylko wspomnienia...
Wzruszająco bardzo, Beanko.
Pozdrawiam cieplutko:)
W takim razie good night
:)
Dla mnie juz good night. 2 w nocy.
Milego dnia Mgielko.
Dobrze myślisz Jarry
Dzień dobry i jeszcze raz dziękuję
Wzruszylas. Podoba sie bardzo..
Wrocilem tu jeszcze raz (ostatnio czesto mi sie to
zdarza z twoja poezja) i mysle - pustka. Sny ktorych
nie ma i nie bylo.
Marce
Dziękuję
Pozdrawiam.
Halszka
:)
Wzruszający wiersz. Bardzo.