437. Ocean łez
płaczę
nad losem marnym
łzami co niepokoją
czas
wciąż zadaje rany
ile to już lat
za blisko i za daleko
pamiętam ciepło
tamtych barw
wciąż dotyka
jakby to było wczoraj
tylko bardziej
lodowato
...................
otulam
wspomnieniami
sny których nie ma
tak bardzo
autor
beano
Dodano: 2021-10-31 00:25:04
Ten wiersz przeczytano 2627 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (62)
Oczywiście nie "w ocenie"
"w oceanie". Przepraszam za błąd
Halszka
piękna refleksja w komentarzu
dziękuję
serdeczności.
W ocenie wylanych łez nie utonie nasz ból po stracie
bliskich.
Piękna poezja Beatko.
Wzrusza i skłania do zadumy.
Serdecznie pozdrawiam
Bronisławo
ślicznie dziękuję za Twoje słowa.
serdeczności.
Bogusławie
dziekuję za czytanie,
pozdrawiam.
Ocean smutku...
Potrafisz zauroczyć czytelnika strofami.
Pozdrawiam Beato serdecznie. :)
Piękna Twoja poezja beano. z wielka przyjemnością do
niej zaglądam. Serdecznie pozdrawiam.
Dobrej nocy Grazynko
dziekuję
:)
Dziekuję Ewo,
dobrej nocy
:)
;)))*
Wzruszasz...
Przytulam, Beatko :)
Spokojnej nocy.
Tęsknie, nostalgicznie i smutno,
sądzę, że jesień, a zwłaszcza listopad, który pojawi
się już za chwilkę, tak właśnie nas nastrajają,
brakuje nam tych, których już nie ma i ciepła, które
nam dawali.
Pozdrawiam serdecznie, z podobaniem dla wiersz,
Beatko.
Dobrej nocy życząc.
dziekuję Wojtku za Twoją wrażliwość
serdecznie odpozdrawiam
:)
Igus nawiązałam tylko i wyłącznie do cierpienia, ale
widze, że nie idzie w tym kierunku, zmienię tytuł.
pozdrawiam serdecznie.
Jak Cię nie przytulić do siebie czytając takie słowa.
Z pewnością nie był to dla Ciebie miły czas /kojarzę z
tytułem/ ale życie przed Tobą Beatko.
Uśmiechnij się i śpij słodko.