437. Ocean łez

Iris
Dziękuję

Wiersz bardzo smutny:(
Miłej niedzieli:)

dziękuję bardzo

Poruszający, pełen smutku wiersz.
Serce zawsze będzie pamiętać to co było piękne i było
dla niego spełnieniem.
Pozostając w refleksji wiersza, pozdrawiam.
Marek

Kazimierzu
dziękuję

Smutek w bardzo poruszającym serce wierszu, pozdrawiam
ciepło.

Magnolia dziekuje:)

To prawda taki czas, ze chyba każdy z nas stracił
kogoś blisko tęskni wspomina i łzy same się cisną,
jednak my zostaliśmy i musi żyć dalej.
Szczęście to taka mała kropelka
znasz ty znam ja ale co to da
wiecznie przecież nie może trwać
to chwila co mija zaciera ślady

Andreasie
czas sprzyja smutkowi i zadumie,
mam nadzieję, że będzie jak piszesz.
Serdeczności z podziękowaniem.

Sławku
przepraszają winni,
ja się nie gniewam, masz prawo do własanych mysli i
spostrzeżeń,
szanuję każdego czytelnika.
Serdecznie pozdrawiam.

Wando
dziekuję za przytulenie.
serdeczności

Ogromny smutek w pięknym i poruszającym wierszu
zamknięty.
Pozdrawiam cieplutko i przytulam sercem Beatko.

Czas nie zadaje ran to my sami w swoich koślawych
wyobrażeniach szczęścia, lub inni ludzie nie
koniecznie źli raczej głupi ci którym się wydaje ze
swoją szczerością cos dobrego robią a to najczęściej
zwykłe bla bla bla którego efektem bywa dość często
"Ocean łez". A co do pamięci to jest ona naszą
powinnością bo dopóty życia dokąd pamięć sięga.
Pozdrawiam Piękna z dużym plusem i przepraszam jeśli
czymś znowu zawiniłem:)))

Jeden wielki smutek przebija z tych wersów.Pocieszam
się myślą,że jeszcze tylko dwa dni i znowu będzie
można się radować.
Pozdrawiam.

Kiko bardzo dziękuję za czytanie
Sisy tobie rowniez
Serdecznosci