51

To nie ten dzień lecz widok straszny
Ona jest taka słodka a On kwaśny
Żyję już piędziesiąt jeden wieków
Dochodzę już do swych kresów
W ostatniej księdze młodego Jana
Jest 144 w mocy wielkiej owiana
Za nim jednak to się przydarzy
Ona przejść się pewnie odważy
A gdy to się stanie On wraz z Nią
Ucieknie stąd bo do niej kwiaty lgną
A ja jak zawsze tu zostanę pilnować
Kolejne 51 lecz nie sam będę piać
Istota piękna i świetlista przyjdzie do mnie
I nigdy, przenigdy nie powie mi "bo nie"
Powodów różnych można mnożyć
Bo bez sensu głupio jest żyć

autor

AC 14-4

Napisany: 2006-04-05 Dodano: 2006-09-29 09:43:15

Ten wiersz przeczytano 1660 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie