Aktoreczka

...świat jest teatrem, aktorami ludzie... W. Szekspir

Bóg obdarzył ją wieloma darami
nie była zbyt piękna,
ani nie musiała obawiać się zdradzieckiej
w winie cykuty goryczy,
bo jak uczy nas historia zdarzało się że dary Olimpu
stają się powodem śmierci herosów.

jej nieszkodliwe tysiąc ról, setki
nie pasujących peruk.
miliony twarzy, grymasów tryliony
to wszystko trzymała w pachnącej różami
garderobie.

miała talent, nawet Król ucałował jej świeży policzek
a Biskup ukradkiem uszczypnął po pośladku.
plotki, piosenki, zbyt często wystawiała na przetarg
owoce coraz późniejszej wiosny.

mijały kolejne pudełka bombonierek,
świeżych kwiatów dostatek, mon cher
ci mężowie świeżo poślubieni podczas każdej
premiery.

i wszystko byłoby takie piękne,
gdyby ze snu nie zbudził jej ostatni
przyjaciel biały pudelek w wytartej
atłasowej obróżce

gdy spostrzegła, że gra tłuste matrony
na gminnym wozie życia
wszystko, o co walczyła spadło
z tej jabłoni, ostatniej jesieni.

A potem?

fizjologiczny proces gnicia.

autor

RuchomeObrazki

Napisany: 2007-01-07 Dodano: 2007-01-08 19:45:01

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie