ALKOHOLICY Z MOJEJ ULICY

Człowiek nie potrafi przeżyć swego życia nie dając mu wyrazu. ERNEST CASSIRER

niewinni czarodzieje
bez nadmiernego pośpiechu
rozpraszają poranną ciszę ulicy
aby nocą głośnym hałasem pożegnać dzień

kuglarze złudzeń
poszukiwacze radości na dnie kieliszka
krzywdy nie odrabiają smutku nie unikają
krążą po orbicie fikcji skacowanego żalu


iluzjoniści prawdziwi
znajomi dzielnicowo przyjaciele monopolu
próbują oszukać Boga pogrążyć rodzinę
znaleźć tę odrobinę szczęścia na dnie butelki


fakirzy boleściwi
żyją nieprawdziwie a umierają codziennie
już po woli ich łódka życia tonie
w morzu wypitych alkoholi

autor

Lolcio

Dodano: 2006-09-16 07:00:43

Ten wiersz przeczytano 644 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie