Anioły z drugiej strony lasu

Pokryty błotem, duszę się bezkresem twierdzy śmierdzących oddechów,
wypluwam swoje uczucia, melancholijny spokój zarżnięty waszym grzechem.
Nie jestem bez winy, lecz tutaj mam pięć lat i brud za paznokciami,
wypalony znak na czole, piecze krzyż, nie zagojona, wściekła rana.

Kim jesteś majestatyczna bestio w szatach z purpury,
Czemu mi to robisz? Dobij moje myśli, wyssaj resztki mózgu.
Nie zapłaczesz ze mną, więc odejdź w przepaść zapomnienia,
nakarm sobą otchłań. Pozwól umrzeć wczoraj, policz mi oddechy.

Nie walczę z duchami, co długie mają baty,
rozdziera mi skórę ich pożądanie władzy.
Tak się skończę, pod stopami aniołów z drugiej strony lasu.
Tak zmiażdży mnie ciekawość. Umarze kwiat poszarpany ręka kata.

autor

rebel

Napisany: 2010-10-07 Dodano: 2010-10-07 09:42:58

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie