anomalia czyli biały tekst na...
http://youtu.be/rCS2oiw-GR0
tak często jesienią zaglądała wiosna
że musiałam ubierać w rytmy
płynęły jak wiatr i chłodziły
rzucałam cienie we frazy
rozgorączkowane smugami
wszędobylskiego słońca
do rytmu wplatały się rymy –
pary nierozłączne
na zawsze w nadziei
udzielały sakramentu
ten w cieniach topił się cały
na biało ubieram dzisiaj słowa
by konsonanse odzyskały prawo do
wolności
w rozłącznych zbiorach
wplątanych w płatki śniegu
autor
grusz-ela
Dodano: 2013-12-15 11:52:50
Ten wiersz przeczytano 1214 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
O miłosnym doświadczeniu ciekawie i niejednoznacznie w
zakończeniu, pozdrawiam :)
ciekawy wiersz:)
O, zgubiłam rękawiczkę; dobrze że wróciłam.
biel w twoich wersach maluje
refleksyjne obrazy
pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz anomalii pełen. Pozdrawiam.:)
Bardzo ładny, ale dla mnie też smutny. Dobranoc
A ja powtarzam zawsze za Mariam Moore: "przeznaczenie
rozstrzyga o formie".
Pozdrowienia :)
biały tekst Elu teraz wiedzie prim, a rym jest zwany
anomalią lub jeszcze gorzej, ale kto pisze rymem, to
mimo wiatrów - przetrwa.
Oczywiścioe, że wplątanych, heh :)
Dzięki bo mini :)
trochę zagadkowo, normą są rymy, pogoda, słońce...
anomalią wiersz biały, smutek?
pozdrawiam, gruszElu :)
(literówka - wplątanych)
Świetny. Bardzo na tak.
Pozdrawiam
Dziękuję Wam za czytania, opinie, komentarze.
Miło Was "widzieć".
Pozdrowienia
Przepiękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
świetny,
Podoba mi się bardzo:) Pozdrawiam.