Arcydzieło
Aniołowi...
Mój Bóg zsyła mi natchnienie...
Wiecie jak ta zsyłka działa?
Sieje w głowie mej nasienie -
Bogu za to wielka chwała.
A z nasienia wiersz kiełkuje,
Tak jak trawa cicho wschodzi.
Ja go tylko zapisuję,
Więc się chwalić nie uchodzi.
Kiedy diabeł nos swój wtyka
I zakłóca nim natchnienie,
To powstaje erotyka.
Proszę Was o wybaczenie...
Gdy nos wsadzi diabłów mafia
I myśli moje pomiesza
To powstaje pornografia -
Włos podnosi się na jeża.
Gdy nos wsadzą diabłów rzesze,
To jakie są tego skutki?
Że ja pisząc również grzeszę -
Nawet jeśli grzech to krótki.
Gdy anioł do mnie zawita
I zaglądnie mi przez ramię,
Myśl powstaje znakomita -
Daję słowo, ja nie kłamię.
Wtedy tworzę arcydzieło,
Wiersz przejrzysty, znakomity.
Lecz pięć długich lat minęło
Od twórczej jego wizyty...
Rym mój słaby, niewyżyty,
Widoczne jego słabości.
Toczą strofy pasożyty...
Zacząć pisać o miłości?
Sławomir.Sad
Komentarze (71)
taki mały "diabełek" u każdego za uszkiem...
A ja lubię w whirlpool i w wannie ale nie w Nilu - bo
tam za dużo "krokodylów - dyli". :))
No i co z tego ze rymy czestochowskie, koniec z
poprawnoscia poetycka.
Po drugie, tylko nie o milosci, to na beju mozna
zbierac garsciami.
3maj sie;))
Najważniejsze żebyś pisał co ci serce
podpowie.Pozdrawiam,
daje punkcika dziś :)
Plus daję i mam jedną prośbę.
Jakby rymy zmienić na nie-częstochwskie, to by było
jeszcze lepiej.
Pozdrawiam:)
Remi S bóg ci pióro wstrzymał? a diabeł coś tam
komuś...? (najlepiej nasr.. i na kota winę zwalić :)
ludzie tępi :)
Absolutnie nie.Nic nie zmieniaj Sławku, nie wygładzaj
wierszy. Bo twój styl dopracowałeś znakomicie. Lubię
jak skandalizujesz na granicy poprawności (według
administratorów Beja) i świetnie ci to wychodzi. Jak
zaczniesz pisać słodko i cukierkowo o miłości to
będziesz skończony. Bardziej ci pasuje maska Markiza
de Sade... + i Miłego dnia.
Miłość do diabła
Ona pokochała diabła
opuściła juz niebiosa,
wprowadziła się do piekła,
będąc naga, całkiem bosa.
Cierpi teraz od gorąca,
nieraz w nocy już kwiliła,
brak jej nieba, trawy, słońca,
Opuściła ją też siła.
Diabeł ciała jej używa,
bije ją, miętosi skrzydła ,
(czasem tak w małżeństwie bywa)
może już mu całkiem zbrzydła?
W bezgranicznej jej miłości,
nieskończona jej uległość,
nie połamie diabeł kości -
Wielka jego jest przebiegłość.
Wie on, gdzie najbardziej boli,
gdzie bić, by nie było śladów,
dobry jest on w swojej roli,
naszych podłych, męskich gadów.
Na podłodze w ich sypialni,
leżą pióra rozrzucone,
diabeł gazem i palnikiem,
chce przypalić swoją żonę...
Tylko Bóg mi pióro wstrzymał,
przywołując do rozsądku.
"ona bólu nie wytrzyma,
więc nie prowadź tego wątku.
Wzleci dusza jej w niebiosa,
Święty Piotr ci raj otworzy,
napisałeś już co trzeba.
Morał każdy sam dziś stworzy...
Sławku, przeczytałem wszystkie Twoje zamieszczone
tutaj wiersze,uważam że masz w sobie wielki potencjał.
Lubisz to co i ja, ośmiozgłoskowce. Też je uwielbiam,
ale postaraj się dzielić każdy wers na 4, lepiej się
czyta. Dałem kilka malutkich poprawek w jednym Twoim
wierszu, wiem, że każdy ma swój pogląd na sztukę.
Fajnie podany wiersz o tworzeniu wierszy
Pozdrawiam
Witaj,
dziekuję za odwiedziny i uroczy komentarz.
Miłego dnia.
Serdecznie pozdrawiam.
Diabeł i Bóg to postacie historyczne.
czyli marionetka jesteś :) Bóg dał Ci wolną wolę byś
odnajdywał poezję w życiu i z życia czerpał inspirację
a nie doił jego nasienie. Diabełkowi latasz koło
dzwonka od dziś. śliczny wierszyk :)
Świetnie to opisałeś, z dużą dozą humoru. Lubię Twoje
wiersze. Pozdrawiam.