Ballada o Franku

Był sobie Franek - chłopak z zagrody
Młody, frywolny i pełen niezgody
Lubił hulanki i piękne dziewoje
Pił, tańczył, śpiewał i robił podboje
Matka płakała i nie wierzyła
Jej synuś kochany to pijaczyna!
Raz Franek zaszedł do małej gospody
Urządził tam sobie miłosne zawody
Orkiestra grała, wino się lało
Franek się cieszył, że znów się udało
Kolejna panna jest odhaczona
Zadanie skończone, misja spełniona
Mijały tygodnie, miesiące i lata
Franek bez przerwy ciekawy był świata
Kolejne intrygi, złamane serca
Nasz Franek to taki miłosny morderca
Gdy przyszła starość to Franek był w szoku
Przehulał życie bez żony przy boku
Nie ma potomka i nie ma przyszłości
W zamian samotność i brak znajomości
Starzec bez chęci i bez natchnienia
Z głową ubraną w puste wspomnienia
- „Uważaj jak się prowadzisz chłopczyku,
bo kiedyś obudzisz się z ręką w nocniku…"

autor

Cyrius

Napisany: 2008-03-18 Dodano: 2009-03-19 09:07:23

Ten wiersz przeczytano 10297 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie